tökülmə — «Tökülmək»dən f. is. <Xəlil:> Bax, çay hazır, tökülməsi də gənc xanıma həvalə olunur. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tökülmək — f. 1. Axmaq, yuxarıdan aşağıya hərəkət etmək (mayelər haqqında). Budur, böyük bir şəlalənin suyu gurultu ilə axıb tökülür, aşağıda köpüklənərək yayılır. M. İ.. Gümüş rəngli çənlərə; Axıb dağ seli kimi; Qara qızıl tökülür. İ. Səfərli. // Düşmək… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yanıb-tökülmək — f. 1. Bir haqsızlıq qarşısında və ya başqa bir səbəb üzündən ağır mənəvi əzab və işgəncə keçirmək; yanıbyaxılmaq. 2. Qibtə etmək, paxıllıq etmək. Sədr baxdı, baxdı, yandı töküldü. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qan — is. 1. Orqanizmin damarlarında dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələrin mübadiləsini təmin edən qırmızı maye. Sadıq kişi əllərinin qanını arxda yuyub üz qoydu həyətdən çıxmağa. C. M.. . . Çox qan itirməsinə baxmayaraq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dağılmaq — f. 1. Sökülmək, uçulmaq, altüst olmaq, xaraba halına gəlmək. Daşqın zamanı bəndlər dağıldı. Zəlzələdən çoxlu ev dağılmışdır. Körpü seldən dağıldı. // Bərbad hala gəlmək, pozulmaq. Təsərrüfat dağıldı. 2. Çox işlənməkdən, geyilməkdən, sürtülməkdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şindan — (Cəbrayıl, İmişli, Tovuz, Zəngilan) dəyirmanda taxılın daşların arasına tökülməsin nizamlayan qab. – Şindanı qaldı, də:rmanı dən basdı (Zəngilan); – Şindan olmasa taxıl tökülməz (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
axmaq — 1. f. 1. Bir istiqamətdə getmək, cərəyan etmək (mayelər və hava haqqında). Çay axır. Su axır. Damarlarda qan axır. – Ərir dağın, çölün qarı; Axır dərələrə sarı. A. S.. <Tahir> pəncərədən içəri axan təmiz havada xumarlana xumarlana yuxuya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
calanmaq — f. 1. Calaq edilmək, peyvənd edilmək, qələm edilmək. Calanmış (f. sif.) ağac. // Yaxşı tutmaq (peyvənd, qələm). Qələm yaxşı calanmışdır. 2. məc. Bağlanmaq, rəbt olmaq. Yenə gün calanır; Ötən günlərə; Mən sənə yaxınam; Sən mənə uzaq. N. Xəzri.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dammaq — f. 1. Damcı damcı axmaq, düşmək, tökülmək. Samovarın lüləyindən su dammaq. Ev damır. 2. məc. Tökülmək, axmaq. Nur dammaq. – Danışanda şəkər damar sözündən; Qaymaq dodaqları, ballı sənəm, gəl! X. Q.. Günəş çəkilirdi, artıq axşamdı; Göy ətəklərinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
